Wetenschap: Spanning van een sidderaal
Uit eerder onderzoek bleek dat sidderalen hun prooien meerdere korte stroomstoten toedienen, waarna ze het verlamde dier in een keer kunnen opslokken. Een onderzoeker van de Amerikaanse Vanderbilt University zag hoe sidderalen zich daarbij soms om hun prooi heen krullen (Current Biology, 2 november). Op videobeelden stelde hij vast dat de sidderalen dat steevast op dezelfde manier doen: ze krullen hun staart als het ware om hun kop.
Uit de metingen in de elektrodes bleek vervolgens dat het krulgedrag het voltage in de prooi meer dan verdubbelt. Dat zit zo: doorgaans brengt de sidderaal de schok monopolair toe: met alleen het positieve deel van zijn elektrisch orgaan, dat zich in de kop bevindt. Door zijn staart om te krullen brengt hij het negatieve pool dichter bij de positieve, waarmee hij elektrische veld sterk concentreert. Dat verklaart de aanzienlijke sterkere schok die een gekrulde sidderaal kan toebrengen.
Zo’n extra sterke schok is handig om grote dieren uit te schakelen, of dieren die lastig te eten zijn, zoals kreeften. Ook sidderalen die zelf nog klein zijn, gebruiken de techniek graag. De prooi raakt door zo’n hoge schok dusdanig verlamd dat de sidderaal rustig de tijd heeft hem rustig te verorberen.
Meer doen met spanning? Kijk eens bij deze of andere proefjes van Proefjes.nl.
Wil je spanning samen met Biologie Plus beleven? Dat kan nog! Schrijf je dan hier in en kom op vrijdag 20 november 2015 naar dé landelijke Natuur, Wetenschap en Techniekconferentie. De conferentie staat dit jaar geheel in het teken van Spanning en Sensatie.
door Maartje Kouwen